Delen van deze nieuwsbrief met andere geïnteresseerden wordt gewaardeerd!!

Stuur “Nieuwsbrief aan” naar info@zkkharlingen.nl en ontvang elke nieuwe uitgave direct in je mail

Zomerkamp (ZoKa) 2019 

Zomerkamp 2019 is een zomerkamp wat de boeken in gaat als in ieder geval het zomerkamp waar we de meeste mijlen ooit gemaakt hebben.
Al op donderdagavond scheepten we in, waarna we, door de nodige ouders uitgezwaaid, op vrijdagochtend richting Scheveningen vertrokken. Prachtig weer, waardoor de score zeezieken enigszins beperkt bleef. Zelfs het zonnetje vergezelde ons de hele reis, zodat het een mooie start trip van het kamp was. De oude dame had er zin in en volgens planning meerden we eind van de middag af achter de verkeerscentrale, achter de Rigel, onder groet van de Fryer die naar buiten voer onderweg naar het Nationale zomerkamp in Kampen.

De Rigel is een voormalig loodskotter van Zeekadetkorps Maassluis. Aan boord op de Rigel dus korps Maassluis, maar ook Zkk Moerdijk en de Belgische Koninklijke Marine Kadetten uit Oostende waren ingescheept voor onze gezamenlijke reis. In de aanloop naar het kamp hebben korpsen Urk en Delfzijl helaas af moeten haken, maar misschien dat we in de toekomst nog een buitenlands kamp met grote armada kunnen organiseren.
Eenmaal knap afgemeerd hebben we een openingsbaksgewijs gehouden waarin de beide commandanten iedereen welkom heetten en de globale planning voor het zomerkamp, maar vooral de wens om met z’n allen een gezellige week tegemoet te gaan uitspraken. Na het baksgewijs was er een avondspel op het Scheveningse strand.

De volgende ochtend vertrok de Rigel vroeg, wij wat later, richting Zeebrugge. Bij vertrek hadden we wat buitjes regen, goed om de dekken te zoeten. Ook konden de pas gerepareerde ruitenwissers hun nut zo bewijzen. Het weer was in z’n geheel iets minder mooi deze etappe. We hadden een mooie route langs de anchorage en Maas Aanloop bij Rotterdam, waardoor de kadetten getrakteerd werden op de nodige oceaanreuzen, terwijl we halverwege de bestemming de Rigel opliepen. Over en weer wat leuke foto’s geschoten, waarna we doorgingen richting Zeebrugge. Het laatste stukje stond er wat swell uit een vervelende richting waardoor enkele tuinstoelen en hun ingezetenen het moesten ontzien op het achterdek. Van links naar rechts, van bakboord naar stuurboord, hoe je het ook noemt, de Sittard liet even zien dat ze dat nog kon. Eenmaal tussen de havenhoofden was de zeegang weg en op miraculeuze wijze kleurden alle kadetten die eerder wat minder actief waren, bij naar hun gebruikelijke tint en ook de praatjes waren er weer. Ondanks dat de zeegang weg was kwam de wind nog wat verder op uit een minder prettige richting. Het was prettig dat de commandant al wat minder bebost is op z’n hoofd, anders had hij tijdens het voor de kant brengen van het jacht toch de nodige grijze haren opgelopen. Met vereende krachten van heel veel bemanning en de beide lieren kregen we het kreng knap voor de wal en was er ook nog een plekje voor de Rigel. Te gast bij de Belgische Marine hadden de kadetten een avondspel en kon iedereen aan het einde van avond met de gangway op de brugvleugel weer aan boord klimmen.

Op een minder vakantie-achtig tijdstip vertrokken we vervolgens voor het eerste hoofddoel van dit kamp: Londen. Wat een bestemming! Nadat Chatham helaas niet door kon gaan vanwege moeilijke dingen als een brug en een sluis die niet open wilden en baggerschuiten waar we niet naast mochten liggen, hebben diverse mensen zich gigantisch ingespannen om de financiën (lees: vooral sponsoring door fantastische mensen en organisaties in Engeland!) rond te krijgen voor een vervangende haven. En wat voor een!
In het donker voeren we de haven van Zeebrugge uit, langs het verkeer richting Loodsstation Wandelaar, oversteken van de Noordzee in de richting van de monding van de Thames. Ondanks het volgens sommigen vervelende feit dat je midden op zee geen telefoonbereik hebt was het best leuk. De inwendige mens werd goed verzorgd, de zon zorgde voor de uitwendige mens. Genieten! Toen we eenmaal achter de Rigel voeren zijn we daar maar blijven hangen, aangezien we samen beloodst zouden worden bij Gravesend. De tocht de Thames op was prachtig, langs bekende huisjes op poten, langs de aanloop naar Chatham waar we nu toch rechtdoor konden in plaats van bakboord uit, op naar Tilbury. Daar wat grote schepen bekeken en toen door naar het loodsstation. Een aardige Engelse loods heeft ons vervolgens verder de Thames op geholpen. Een hele aardige loods, want hun organisatie heeft ons ook vrijgesteld van loodsgeld tijdens het Zomerkamp. Zonder deze sponsoring had de reis wellicht niet door kunnen gaan. Nog een reden waarom de beste man een aardige loods was, was dat hij geen stukje verse kersenvlaai lustte, zo was er meer voor de wacht op de brug.

Nadat we door de Thames Barrier gevaren waren, om de O2 dome heen, draaiden we stuurboord uit de sluis in naar de West India Docks. We hadden het gehaald! De verste zomerkamp bestemming ooit voor Zeekadetkorps Harlingen. Trots, moe van een lange dag, maar voldaan hebben we onze dame voor de kant gelegd waarna de kadetten een welverdiend avondprogramma hadden: film! Zo kon het kader ook op een redelijke tijd met de voetjes omhoog, want in Londen wachtte ons een prachtig programma.
De West India Docks herbergen het Docklands Scout Project, een scouting organisatie die onder andere een zusterschip van de Rigel als onderkomen hebben. Daarnaast hebben ze de wereld aan bootjes, kano’s en ander drijvend materiaal, waar we twee dagen volop van hebben kunnen genieten. Dit jaar hadden we de mazzel dat we de gehele Engelse zomer mee konden pakken, waardoor we vier dagen mooi weer hadden. (Thames op, dag 1, dag 2, Thames af.) Ook de havenmeester, van het Canals and Rivers trust, was ons positief gezind. Walstroom, liggeld en water kosten ons nul Engelse ponden, maar ook nul Euro’s, want daar hebben ze straks toch niks meer aan daar.

De volgende ochtend is de helft van de bemanning, samen met de helft van die van de Rigel, op pad gegaan. Immers, we lagen op vijf minuten lopen van Canary Wharf Underground station, waardoor de binnenstad van Londen op vijf minuten, of 3 stations, rijden lag. GE-WEL-DIG!! De Belgische officieren hadden een hele mooie route, met opdrachten, voorbereid voor iedere groep, langs alle bezienswaardigheden, zoals de Tower Bridge, de Belfast, St Paul’s Cathedral, Londen Eye, Buckingham Palace, en waarschijnlijk nog meer zaken die ik ben vergeten te noemen. Sommige groepen waren zelfs op tijd om de wisseling van de wacht bij het paleis te zien. Foto’s van telefooncellen, Engelse agenten, noem maar op, alles kwam voorbij. Ondertussen konden een paar vrijwilligers van de Sittard hun hart ophalen op de Belfast. Gezien de herkenning door een van onze machinisten, moet het stoombedrijf op te starten zijn, zodat we na de Sittard misschien in de toekomst ooit een ‘Light Cruiser’ als korpsschip kunnen hebben.
De helft van de ploeg die in de buurt van de korpsschepen bleef, werd vermaakt met een bezoek aan Greenwich, voor een prachtig uitzicht over Londen, het maritiem museum, maar ook een dagdeel op het water met The Scout Project. Een top programma!

De volgende dag hebben we de groepen omgewisseld, waarna het ’s avonds tijd was om te kijken of het Neptunus wellicht schikte om ons kamp met een bezoek te vereren. Dat schikte hem. Samen met zijn prachtige echtgenote heeft hij alle kadetten, maar ook vrijwilligers, die voor het eerst op zomerkamp waren, gedoopt en welkom geheten tot zijn Koninkrijk. Niet iedereen vond zijn welkom even warm, maar in de 21 voorgaande zomerkampen was dat ook niet het geval. We zijn nu wel allemaal stoere zeekadetten, daar ging het om!
Woensdagochtend was het tijd om de motoren aan te slingeren en de boeg richting Oostende te sturen. Dit gebeurde keurig, ons ‘all female bridge team’ heeft het schip onder loodsaanwijzing netjes de Thames af gevaren. Eenmaal buiten hebben we na het zwaaien en vlag dippen richting Zeefakkel, van korps Hellevoetsluis, die ook in de buurt waren, opgevoerd en zijn we onder wederom prachtige omstandigheden naar de Belgische havenstad gevaren. Na het schutten door de Vissersluis was het de bedoeling om bakboord uit door een brug te varen, om daar voor het onderkomen van de Belgische Kadetten af te meren. Helaas ging de brug tot tweemaal toe niet verder dan half open, waardoor we in plaats van bakboord, stuurboord uit gevaren zijn om een plekje in het Visserijdok te zoeken, wat ook nog lukte. Even later ging de brug volledig open, maar hadden wij geen zin om dan enkele dagen later achter een brug te liggen die weer half open zou gaan.
Vanuit diverse bronnen werd duidelijk dat het in Oostende gewoonte was, om kip van het spit te eten als je daar met een (voormalig) marineboot komt. Tot verbazing van de mevrouw van de kip tent ging er een flinke zak mee terug richting Sittard zodat er ’s avonds aan boord toch geproefd kon worden van deze lekkernij.

De volgende ochtend was het behoorlijk warm, want wederom was het mooi weer. Gelukkig hadden we een reddingvlot mee voor dit doeleinde: opgeblazen, vol water, maar met kapje was het heerlijk toeven. De kadetten hebben enkele spellen gedaan waarna het strand van Oostende bezocht is. Het hitteplan was inmiddels in werking. Zeilen voor schaduw aan dek, een voetenbadje, brandslangen op de bak en een flinke ventilator zorgden ervoor dat het binnen toch nog enigszins uit te houden was. Na een prachtig onweer spektakel konden we te kooi om ons klaar te maken voor het een na laatste reisje de volgende dag: op naar Scheveningen!
Eenmaal buiten de pieren de volgende ochtend hadden we een klein technisch mankement aan bakboord motor, wat dankzij de goede voorbereiding en professionele reparatie ondanks dat het verlof was, niet meer dan een kwartier duurde. Zo konden we zoals te doen gebruikelijk de Rigel weer achtervolgen tot we er vlak achter voeren, waarna de verrassing over kwam vliegen. Er moest ’s ochtends even geschoonschipt worden en wat aardappels geschild voor de avondmaaltijd, waar wat aanmoediging voor nodig was. De beloofde verrassing kwam bij Maas Aanloop over vliegen in de vorm van de helikopter van het Loodswezen, die een paar rondjes om de beide schepen maakte, zwaaide en een show gaf die veel van ons niet eerder hadden gezien. Prachtig!
Vervolgens nog een rondje om de huidige Loodskotter waarna we met uitzicht op wat flinke schepen die uit Rotterdam vertrokken, de reis naar Scheveningen voltooiden. Onder het genot van een lekker toetje kwamen de havenhoofden in zicht. Na een week lagen we weer achter de verkeerspost voor de kant. Water laden, avond spel, gezelligheid met de bemanningen en op naar de laatste gezamenlijke dag van het zomerkamp. Overdag hebben we de bonte avond met het Vikingthema voorbereid en natuurlijk de BBQ. Tijdens het afsluitingsbaksgewijs, maar eigenlijk daarvoor al, kwamen we tot de conclusie dat we een prachtige reis achter de rug hadden.
Eind van de middag kwamen er enkele buien en wederom de Fryer, die onderweg naar huis de BBQ geroken hadden. We konden enkele schroeiplaten leeg eten voordat het echt ging regenen, gelukkig kon na de buien de bonte avond doorgang vinden. Mooie, knappe en stoere acts kwamen voorbij en we hebben er een gezellig feestje van gemaakt.

Zondagochtend hebben we de Fryer en de Rigel losgegooid. Rigel, bedankt voor jullie inzet en gezelligheid om er zo’n bijzonder kamp van te maken.
Nadat we zelf vertrokken richting onze mooie stad aan het Wad kregen we het windje in de rug en hadden we wederom een prachtige en voorspoedige reis naar het Noorden. In de Boontjes nog even kruisen tussen de jachtjes, voordat we ingesloten tussen de Anita en de Theo richting Vluchthaven konden.
Wat een kamp. Bestuur bedankt dat we zoveel gasolie op mochten stoken. Sittard, oude dame, bedankt. Geen grote technische problemen, een schip wat deed wat het moet maar vooral wat het nog steeds kan. Een bemanning die het schip weet te gebruiken waar het voor is: varen, daarbij het enthousiasme voor dat varen overbrengen op de volgende generatie zeevarenden. Want die generatie waren zij een paar jaar terug zelf ook. Logistieke Dienst, bedankt voor alle goede zorgen. Vers brood, iedere dag, lekkere tussendoortjes en een stevig maal na een dag buiten hebben ons goed gedaan! Technische mannen (ja, daar hebben we geen vrouwen op het moment) bedankt dat jullie goed op onze oude dame gepast hebben de hele week, maar ook in de maanden voorbereiding die aan zo’n reis vooraf gaan. Het Nautische team wat iedere keer zorgt dat er netjes wordt afgemeerd, vaarinstructie onderweg, veilig varen, reisvoorbereidingen, het is net een echt schip.
Maar bovenal, kadetten bedankt! Zonder jullie enthousiasme, deelname en aanwezigheid hebben wij niks aan een Zeekadetkorps. Havens waar wij niet eerder waren, zeeën bevaren om daar te komen, met een gezellige sfeer aan boord, dat doen we met z’n allen. Wat een topkamp.
Op naar het volgende avontuur.
 
Een trotse Commandant,
 
Wouter Blom

Wordt vriend van de Sittard

In december 2017 is de Stichting Beheer Sittard opgericht. Het doel van de stichting is om de voormalige mijnenveger de HR. Ms.Sittard in goede conditie in de vaart te houden voor de komende generaties. Om dit doel te kunnen realiseren doet de stichting een beroep op u om u als Vriend van de Sittard aan te melden en een jaarlijkse financiële bijdrage van minimaal € 35 te doneren aan de stichting. Door de Vrienden van de Sittard is het mogelijk om de authentieke mijnenveger met een gezond financieel beheer te onderhouden
Als Vriend van de Sittard wordt u regelmatig digitaal over het wel en wee van de Sittard geïnformeerd via het Zeekadetkorps Harlingen. Tevens wordt u ieder jaar uitgenodigd voor een vaartocht a/b van de Sittard. Mocht u daarnaast als Vriend van de stichting gebruik willen maken van de Sittard dan is dit in goed overleg bespreekbaar.

Voor info en aanmelding als Vriend van de Sittard:
secretaris@zkkharlingen.nl / tel.06-53793380
voorzitter@zkkharlingen.nl / tel. 06-46285613

www.zkkharlingen.nl/vriendvandesittard/

Agenda 2019

Onze sponsoren